Δεν το συνηθίζω να "γκρινιάζω" για τα events... Πάει πάρα πολύς καιρός από τότε που κατάλαβα ότι πρακτικά είναι διαδικασίες οι οποίες έχουν ως σκοπό το να κρατούν τους παίκτες (του οποιουδήποτε παιχνιδιού) απασχολημένους.
Πιο πολύ μοιάζουν με τις άπειρες αηδίες που ζητάνε οι αξιωματικοί στο Στρατό (για όσους έχουν υπηρετήσει)... Πρακτικά ζητάνε οτιδήποτε, ώστε να παραμένεις απασχολημένος με τις αηδίες και να μην έχεις χρόνο να σκέφτεσαι.
Εντυπωσιάζομαι με το γεγονός ότι ακόμα ασχολούμαι με το παιχνίδι. Γύρω στον Ιούνη νομίζω ότι συνειδητοποίησα ότι πραγματικά ο ρυθμός με τον οποίο υπάρχουν πλέον τα events, είτε με τη μορφή Περιπετειών Συντροφιάς, είτε με το Κωδωνοστάσιο, με mini events των 15 μερών ή με μεγάλα events του ενός μήνα, είναι επιεικώς εξαντλητικός για να μπορέσει να ακολουθήσει οποιοσδήποτε άνθρωπος που παίζει για να χαλαρώσει
και έχει ζωή.
Εννοείται ότι πάνω απ' όλα το παιχνίδι υπάρχει για να χαλαρώνουμε, αλλά το μόνο που προστίθεται από event σε event είναι όλο και περισσότερη πίεση.
Δεν θα αναφέρω τη "φυσιολογική" πίεση που έχει ένας παίκτης που θέλει να παίζει σε μια "οργανωμένη" συντροφιά. Κάνε 1000 πόντους, κάνε 2000 πόντους και πάμε όλοι γερά για το 10ο Σεντούκι. Το παιχνίδι ξεκίνησε ως ένα χαλαρό παιχνίδι στρατηγικής και νομίζω ότι έχει καταλήξει πολύ πιο αγχωτικό από πολεμικά παιχνίδια όπου υπάρχει ο κίνδυνος να χάσεις πόλεις, χωριά, τη ζωή και τα νιάτα σου.
Αυτός ήταν και εξακολουθεί να είναι ο λόγος που αποφάσισα απλά να μη δίνω σημασία, ούτε σε events, ούτε σε Περιπέτειες. Το ότι "πρέπει" να κάνεις κάτι, για να "αποκτήσεις κάτι" (και καλά) μοναδικό. Και προφανώς τα events είναι καλοδεχούμενα υπό την έννοια των πόρων που παρέχουν (ενισχύσεις κλπ), όμως πραγματικά, ειδικά το τελευταίο, εάν κάτσει κανείς να δει συγκεντρωτικά το κέρδος που είχε, μάλλον θα δει ότι κατάφερε να εξαφανίσει όλες τις ενισχύσεις χρόνου που μάζεψε
με κόπο σε προηγούμενα events.
Για να το κλείσω και να κάνω το point μου ξεκάθαρο:
Η συχνότητα με την οποία γίνονται τα events τον τελευταίο χρόνο, είναι εξουθενωτική και πάρα πολύς κόσμος αδυνατεί να ακολουθήσει αυτό το ρυθμό. Προφανώς είναι ένας πολύ ωραίος τρόπος για να καθυστερεί η έκδοση της επόμενης Φιλοξενούμενης Φυλής, όμως έχει παλιώσει σαν τακτική και δεν πουλάει. Προφανώς επίσης είναι ένας πολύ ωραίος τρόπος για να αυξηθούν τα έσοδα της εταιρείας, όμως δεν νομίζω ότι το να "καίει" κάποιος τους υποψήφιους πελάτες του και να "αρμέγει" τους ίδιους και τους ίδιους είναι βιώσιμη τακτική.
Αυτά προς το παρόν... Πάω να παίξω κανένα λιγότερο ψυχαναγκαστικό παιχνίδι
